دنیای بچه ها خیلی خیلی قشنگه بچه هارو از ته دل دوست داشته باشیم.
دنیای بچه ها یعنی حرف های شیرین و دلنشین زدن.
یعنی حسود نبودن حس نفرت نداشتن کینه ای نبودن سیاست نداشتن تنها نزاشتن و....
یعنی خاکی بودن.
یعنی لباس های پاره با چشم های گریون.
یعنی غم نداشتن.
یعنی ظریف و لطیف.
یعنی وابسته نبودن به این دنیای بی رحم.
یعنی تخیلات زیبا.
یعنی توقع نداشتن.
یعنی حرف زدن با عروسک و از ته دل دوست داشتنش وهیچ وقت رها نکردنش.
یعنی قضاوت زود نکردن.
یعنی زود دلتنگ شدن.
یعنی قهر های چند ساعته وفراموششان.
یعنی با ساده ترین چیزها بیشترین لذت رو بردن.
یعنی عوض کردن یه دسته پول با یه شکلات کوچیک.
یعنی صبح رفتن به بازی و شب برگشتن با لباسای کثیف و پاره.
بچه ها دنیاشون خیلی قشنگ تر از دنیای ما ادم بزرگ هاست دلم میخواست بچه میموندم تا هیچ غصه ای یادم نمونه.